sobota, 31 stycznia 2015

New Delhi boy







Wivek poznał swoich rodziców w 1993 roku. Miał wtedy 3 lata. 
Został znaleziony na jednej z ulic w New Delhi. 

piątek, 30 stycznia 2015

i have been in China


                                                                                                                      I have a friend there.
                                                                                                                         His name is York
                                                                                                          ''My name is York Like New York''
                                                                                                                              He said

sobota, 17 stycznia 2015

Ostatni Ułan

                                                               



Pan Robert urodził się w na początku XX wieku, wychował się w arkadyjnych warunkach.
Jego tata był leśnikiem w majątku Hrabiego Ciesierskiego.
-Do szkoły każdego dnia musiałem maszerować 5 km w jedną stronę. Pamiętam , że bardzo tego nie lubiłem, 
ale jakże życie jest figlarne stawiając mnie w sytuacji gdzie dziś 90 lat później wspominam te spacery z 
utęsknieniem .                                                                                                                                               
Droga do szkoły dłużyła się niemiłosiernie, zaś powrót był bardzo szybki, ale i powód był ku temu. W domu 
czekała na mnie moja flintóweczka, którą zarzucałem na plecy i biegłem w las polować. Oczywiście w 
pierwszej kolejności musiałem zjeść obiad i odrobić lekcje. Kto by wtedy pomyślał, że zapałam taką miłością 
do broni.
Jako nastolatek wybiera szkołę rusznikarską. 
W 1939 przystaję do Noworuskiej  Brygada Kawalerii, która zostaję szybko rozbrojona pod Węgrami tuż po 
rozpoczęciu wojny. 
-I to kolejne marsze, które wspominam tylko te różnią się od tych z dzieciństwa. Są przepełnione strachem i 
cierpieniem.                                                                                                                                                     
Wracając wraz z taborem w pewnym momencie na drodze dostrzegliśmy ciała ułożone w poprzek drogi. 
Kiedy się do nich zbliżyliśmy okazało się, że to niemieccy żołnierze ułożeni tak przez okolicznych 
mieszkańców.                                                                                                                                                       
Kilku z nas wyrwało się do przodu by je usunąć z drogi. W tym samym momencie padła komenda by je 
pozostawić i po nich przejechać wozami. Nie byłem w stanie patrzeć, ani słuchać jak koła wozów 
przejeżdżając po ciałach, łamiąc kości.
Wtedy zdałem sobie sprawę czym jest wojna.
Kiedy po wojnie wracałem do warszawy spod gruzów wystawały kończyny ludzi. Bałem się, że któreś z nich to 
moja siostra, do której zmierzałem na Tamkę.
Wiele wspomnień  automatycznie usunąłem ze swojej pamięci. 
Choć jest jeszcze jedno. Po wojnie spacerowałem ze swoim 6 letnim synkiem. Nagle usłyszeliśmy potężny 
wybuch dobiegający z podwórka kamienicy, którą mijaliśmy. Prędko wbiegłem do środka. Na środku leżał 
chłopiec może 10-letni z rozerwanymi rękami, cały pokaleczony od wybuchu.
Jestem ostatnim ułanem z 26 Pułku Ułanów.

Dziś mam niespełna 100 lat i wiele wspomnień, których wolałbym nie mieć.




piątek, 9 stycznia 2015

Don't eat watermelon seeds





                                                            IT WAS DIFFICULT
                                                                   9 MONTHS
                                                          NOT ONLY FOR MOM

poniedziałek, 5 stycznia 2015

Midsummer rain



















"I ukrywszy głowę w łopatki syryjskiej bachantki, rozpłakał się"













czwartek, 1 stycznia 2015